Historiek

Suzanne de Goede (Zoeterwoude, 16 april 1984) schreef in 2006 op amper 21-jarige leeftijd de eerste dameseditie van de Omloop Het Nieuwsblad, de toenmalige Omloop Het Volk, op haar naam. In de massasprint trok de Nederlandse van het AA-Drink Cycling Team aan het langste eind. Haar landgenote Mirjam Melchers en de Duitse Tanja Hennes vervolledigden het podium.

Ook drie jaar later schoot ze de hoofdvogel af in de Omloop Het Nieuwsblad. Ze haalde het opnieuw in een sprint met 29 van de Italiaanse Noemi Cantele. Kelly Druyts was de beste Belgische met een derde plek.

De Goede brak in 2003 door bij de junioren nadat ze wereldekampioene werd op de weg in Zolder. In de twee jaren nadien won ze verschillende wedstrijden en werd ze Nederlands kampioene tijdrijden. In 2007 stapte ze over naar het T-Mobile Vrouwenteam, maar daar beleefde ze geen succesvol jaar. Dat zette ze in 2008 recht bij het Duitse Equipe Nürnberger met een tweede plaats in het wereldbekerklassement.

In de jaren nadien won ze kleinere wedstrijden en rondes waaronder de Noordwijk Classic (2010), de Wielerdag Zoeterwoude (2011), de afwachtingswedstrijd Olympia’s Tour (2011), de Ronde van Gelderland (2012), GP Groenen (2012),...

In 2012 hing Suzanne de Goede op 28-jarige leeftijd haar wielerfiets aan de haak. Na veertien jaar in het vrouwenpeloton, waarvan de laatste twee jaar bij Team Skil-Argos, nam ze afscheid van de wielersport.

Emma Johansson (Solleftea, 23 september 1983) is de meest succesvolle vrouw in de afgelopen elf edities van Omloop Het Nieuwsblad voor vrouwen. De Zweedse stond maar liefst vijf keer op het podium van de openingsklassieker: ze won de Omloop in 2010 en 2011, werd tweede in 2014 en eindigde derde in 2008 en 2013. In haar eerste overwinning in de Omloop sprintte ze voor Red Sun Cycling Team naar het goud en liet ze Liesbeth De Vocht en Grace Verbeke achter zich. Eén jaar later was het opnieuw prijs in de sprint: ze schreef voor de tweede keer op rij de Omloop Het Nieuwsblad op haar naam, dit keer voor Hitech Products UCK.

Johansson fietstte doorheen de jaren een indrukwekkend palmares bij elkaar en hoort bijgevolg ook tot de top van het vrouwenwielrennen. Zo werd ze acht keer Zweeds kampioene op de weg, zes keer in de tijdrit en in 2014 ook in het veld. Tijdens de wereldkampioenschappen moest de Zweedse vaak genoegen nemen met een podiumplaats: ze behaalde brons op de wereldkampioenschappen van 2010 en 2013 en werd vicewereldkampioene na Marianne Vos op het WK in 2013.

In augustus vorig jaar maakte Johansson, die na drie jaar bij het Australische Orica-ALS voor het Britse Wiggle High5 zou uitkomen, bekend dat 2016 het laatste seizoen van haar rijkgevulde carrière zou worden. Ze zag de Olympische Spelen in Rio als haar grote doel. Acht jaar eerder, op de Spelen in Peking, behaalde ze de zilveren medaille, in Rio mikte ze op het goud. Ze moest in de sprint echter de duimen leggen voor de Nederlandse Anna Van der Breggen: Johanssen moest opnieuw vrede nemen met de zilveren plak.

Met verschillende overwinningen en knappe ereplaatsen, kan ze terugblikken op een geslaagde wielercarrière met heel wat mooie resultaten.

De Zweedse woonde tijdens haar carrière verschillende jaren in het Oost-Vlaamse Zingem. Ze spreekt vloeiend Nederlands en wordt dan ook door velen beschouwd als een Belgische. Ondertussen is ze verhuisd naar Noorwegen.

Anna van der Breggen (Zwolle, 18 april 1990) is een van de meest succesvolle wielrenners van haar generatie. In 2020 won ze voor de derde keer het eindklassement van de Giro Rossa en ook dat van Setmana Ciclista Valenciana, werd ze Europees kampioene tijdrijden, Nederlands kampioene op de weg, wereldkampioene tijdrijden en tweevoudig wereldkampioene voor de wegrit. 2021 is het afscheidsjaar van het Nederlands talent en dat begon ze meteen met een solofinish voor Team SD Worx in Omloop Het Nieuwsblad. Het was de tweede keer dat Van der Breggen die titel op haar naam kon schrijven na winst in 2015 voor Ellen van Dijk en Elizabeth Armitstead. 

Van der Breggen haalde in haar carrière zowel bij de klassiekers als bij de grote rondes topwedstrijden binnen. In 2012 won ze het eindklassement van de Ronde van Bretagne en twee jaar later de Ronde van Noorwegen en de GP Elsy Jacobs. Die laatste won ze ook in 2015, verder won ze dat jaar voor de eerste keer de Giro Rossa en het Nederlands Kampioenschap tijdrijden. 2015 was ook het jaar waarin ze Omloop Het Nieuwsblad voor het eerst kon winnen en ook het bovenste plaatsje op het podium was voor haar in de Waalse Pijl. 

In 2016 won ze die wedstrijd opnieuw en in de zomer van dat jaar wist ze naast de Europese ook de Olympische zege op de weg binnen te halen. Daar hield het niet op. In 2017 haalde ze het eindklassement van de Giro voor de tweede keer binnen en won ze de Ronde van Californië. Ook de klassiekers Amstel Gold Race, Luik-Bastenaken-Luik en opnieuw Waalse Pijl waren voor haar. Ze won dat jaar het eindklassement van de Women's World Tour. 

In 2018 kon ze zowel de Strade Bianche als de Ronde Van Vlaanderen winnen, werd ze wereldkampioen op de weg, haalde ze voor de tweede keer Luik-Bastenaken-Luik binnen en kroonde ze zich voor de vierde keer winnares van de Waalse Pijl. Die wedstrijd won ze voor de vijfde en zesde keer in de twee jaren daarop. Ze kon in 2019 ook voor de tweede keer het eindklassement van de Ronde van Californië winnen. 

Annemiek van Vleuten (Vleuten, 1982) hoorde de afgelopen 10 jaar al bij de meest succesvolle wielrensters van het peloton. Niet alleen toonde ze dominantie in eendagswedstrijden, ze bleek ook succesvol in grote rondes zoals La Course (2017, 2018) en de Giro Rossa (2017, 2018). 

3 van de 6 voorjaarsklassiekers van de Flanders Classics hebben Annemiek van Vleuten op de erelijst staan. Ze wist Dwars door Vlaanderen (2021) één keer te winnen en de Ronde van Vlaanderen (2011, 2021) en Omloop Het Nieuwsblad (2020, 2022) twee keer. Daarnaast nam ze ook al de overwinning in Luik-Bastenaken-Luik (2019) mee naar huis en bewees ze ook succesvol te zijn op Italiaanse bodem door twee keer de Strade Bianche (2019, 2020) te winnen. 

Van Vleuten wint ook van de besten in grote kampioenschappen, nadat ze eerder al zowel de tijdrit (2017, 2018) als de wegwedstrijd (2019) won in de UCI Wereldkampioenschappen op de weg. Daarnaast won ze de olympische tijdrit in 2021, was ze vice-olympisch kampioen op de weg, werd ze Europees kampioene in 2021 en won ze meerdere Nederlandse titels.

Je vindt de naam Van Vleuten op nog veel meer erelijsten. Ze was 3-voudig winnares van de proloog van de GP Elsy Jacobs (2012, 2013, 2016), won klassementen en de eindranking in de Giro Rossa en het algemeen klassement in La Course... En de lijst gaat maar door. Zelfs op 39-jarige leeftijd is Van Vleuten nog niet aan het einde van haar carrière en blijft ze grote wedstrijden winnen.